Read with BonusRead with Bonus

บทสี่สิบห้า

โดมินิก

หายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้า หายใจออก ใจเย็นๆ ไม่งั้นแกเสร็จในกางเกงแน่

พระเจ้า เธอสวยเหลือเกิน

ดราเวนเลียริมฝีปาก มือของเธอขยุ้มผ้าคลุมเตียงสีงาช้าง ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ปลายแก่นกายของผมซึ่งโผล่พ้นขอบกางเกง หน้าอกผมกระเพื่อมรุนแรง เขี้ยวผมรู้สึกเสียวแปลบ เราใกล้คืนเดือนเพ็ญเต็มทีแล้ว ผ...