Read with BonusRead with Bonus

บทสี่ร้อยสี่สิบสาม

ผมรู้สึกว่าทันทีที่เอาเสื้อสเวตเตอร์บ้าๆ นี่มาผูกเอว ผมก็กลายเป็นไอ้ทุเรศขึ้นมาทันที แล้วตอนนี้ผมก็เดินทอดน่อง ใช่เลย เดินทอดน่องจริงๆ ตามหลังคุณพอลลี่ผู้แสนเพอร์เฟกต์ในแผนกผักผลไม้ จะได้ชมบั้นท้ายที่ขยับยั่วเย้าของเธอได้อย่างอิสระ ตอนที่เธอเดินกรีดกรายลึกเข้าไปในร้าน

*ให้ตายสิ ก้นเธอสวยชะมัด ถ้า...