Read with BonusRead with Bonus

บทสี่ร้อยสี่สิบ

ให้ตายสิ ฉันสบถลอดไรฟัน มองตามเขาที่ขับรถฉิวหายไปตามถนน อืม ก็มีโอกาสที่เขาจะกลับมาบ้างแหละ ถ้าโชคดีหน่อยก็คงก่อนห้าวันจะครบ

ฉันกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านอยู่แล้วเชียว ทันใดนั้นเสียงยางรถเสียดสีกับถนนก็ดังเอี๊ยด! ทำให้ฉันต้องเงยหน้าพรวดขึ้น ทันเห็นรถกระบะสีเขียวป่าที่จอดอยู่สุดช่วงตึกหยุดนิ่ง แล้วถอยห...