Read with BonusRead with Bonus

บทที่สี่ร้อยสามสิบสาม

กริฟฟิน

ผมจ้องโทรศัพท์เขม็ง รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่างอยู่แล้ว “ผมว่ามันก็ขึ้นอยู่กับว่าท่านมองคำว่า ‘ราชา’ ว่ายังไง ผมไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว และพ่อของผมก็ไม่เคยอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ ผมไม่เคยคิดว่าเขาเป็นราชาของผมเลยสักนิด”

ซาซีหัวเราะ เป็นเสียงที่เปี่ยมด้วยพลังอำนาจจนผมอดไม่ได้ที่จะเบ้...