Read with BonusRead with Bonus

บทสี่ร้อยสี่

ไอ้บ้านั่น ฉันคิดขณะถลาออกจากลิฟต์มายังล็อบบี้ เขาทำให้ฉันสบถออกมา

แล้วนั่นไง เขาทำมันอีกแล้ว!

ไอ้ระยำเอ๊ย!

แต่ถึงแม้ฉันจะโกรธ และถึงแม้ฉันจะรู้ว่าการเคารพตัวเองหมายถึงฉันควรจะปล่อยให้เขาอยู่ข้างบนนั่นแล้วหายตัวไปอย่างที่เขาสัญญาไว้ หรือไม่ก็ปล่อยให้จมอยู่กับความทุกข์ระทมอะไรก็ตามที่เขาอ้างว่าเป็...