Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยห้าสิบห้า

เคนดัลล์

โทรศัพท์ของทิมมอนส์บนโต๊ะกาแฟเริ่มดังขึ้น และอกฉันก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่แทนที่จะรับสาย เขากลับเอื้อมมือไปปิดมันง่ายๆ โยนมันลงพื้นข้างโซฟา ก่อนจะหันความสนใจกลับมาที่ฉัน

ดวงตาของเขาดูเหมือนลูกแก้วใส วาดด้วยลายวนของอบเชยและสีทอง ขณะที่เขาจ้องมองฉัน หัวใจฉันก็เริ่มเต้นระรัว กระหน่ำใน...