Read with BonusRead with Bonus

บทที่สามสิบห้า

ผมตัวแข็งทื่อกับคำพูดของเธอ คำว่า 'ใช่ คุณจะต้องทำ' มันฝังลึกลงในอกผมเหมือนกำลังขุดหลุมศพอยู่ตรงนั้น

ผมรวบรวมกำลังใจทั้งหมด คลายอ้อมแขนที่กอดเธอแล้วถอยห่างออกมาหนึ่งก้าว ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เป็นประกายสีมรกตวาววับด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย ผมอ้าปากจะสารภาพว่าผมเป็นอะไรให้เธอรู้ แล้วก็หุบปากลง แววตาเปราะ...