Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสี่สิบเก้า

เดรเวน

“ได้โปรด!” เท็ดดี้คร่ำครวญจากจุดที่เขานอนอยู่บนโต๊ะเหล็กเย็นเฉียบ “ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ! ผมแค่อยากกลับบ้าน”

“หุบปากไปเลย ไอ้เท็ด! แกทำให้ฉันปวดหัวนะโว้ย!” เดไลลาห์ตวาด “ฉันก็อยากให้แกกลับบ้านเหมือนกัน! เชื่อฉันเถอะน่า!”

“งั้นก็ปล่อยผมสิ! ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด!”

ฉันถอนหายใจหนักๆ ลูบห...