Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสี่สิบแปด

ทิมมอนส์

กว่าที่ฉันจะถอยรถเข้าจอดใต้โรงรถได้ในที่สุด อาการปวดแขนก็แทบจะชาด้านไปหมดแล้ว ข้างนอกนั่นอากาศหนาวเย็นและดินที่เราใช้ฝังพวกนักล่าก็เกือบจะแข็งเป็นน้ำแข็ง มันเหมือนกับการขุดผ่านก้อนน้ำแข็ง กว่าเราจะขุดหลุมได้ลึกพอ กรงเล็บของฉันก็แทบจะแตกหัก และพวกของจีโอก็สงสารฉันเลยส่งฉันกลับบ้าน เห็นไ...