Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสี่สิบ

“ไม่” อนาสตาเซียคร่ำครวญ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัว “ไม่ ไม่ ไม่ น้องสาวฉันไม่-หล-หล่อนไม่มีทาง…” อนาสตาเซียกรีดร้อง “ไม่!!!! ปล่อยฉันนะ! ฉันรู้ว่าหล่อนอยู่ที่ไหน! ฉันรู้ว่ามันพาหล่อนไปไหน!” ด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่น่าจะมี อนาสตาเซียกระโจนออกจากอ้อมแขน การเคลื่อนไหวของหล่อนรวดเร็วขึ้นด้วยพลังที่เกือบจะเ...