Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสามสิบแปด

ทิมมอนส์

โอ้พระเจ้า ให้ตายห่าสิ!

กูนอนกับยัยนี่จริงๆ! กูนอนกับหล่อน!

“เชี่ยเอ๊ย” ฉันคราง พยายามไม่สนใจเสียงหัวเราะของพวกพี่น้องที่แอบฟังบทสนทนานี้อยู่ ฉันกลอกตา เอื้อมมือลงไปกระชากชาร์ล็อตต์ให้ลุกขึ้นยืน “ได้เวลาไปแล้ว แชนนอน ไปได้แล้ว”

“เดี๋ยวก่อนนะ! ไปเหรอ” ชาร์ล็อตต์พูดเสียงแหลม “ฉันไ...