Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสิบแปด

เคนดัลล์

"ทิมมอนส์" ฉันพูดลอดไรฟัน "คุณทำอะไรน่ะ" แม้ฉันจะกระซิบ แต่การที่สายตาเขาตวัดจากฮิวจ์มาที่ฉัน – แม้เพียงแวบเดียว – แล้วกลับไปมองฮิวจ์อีกครั้ง ก็บอกได้ว่าเขาได้ยินฉัน

แต่... เขาก็ยังทำต่อไป...

"ตอนนี้ชีวิตเธอไม่มีที่ว่างพอสำหรับสองงานหรอก มันก็สมเหตุสมผลที่เธอจะเลือกเก็บงานที่จ่ายดีกว่าไ...