Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสิบสี่

เคนดัลล์

ไม่จริงน่า นี่มันต้องไม่จริง

ฉันมองผ่านหน้าต่างขณะที่ทิมมอนส์กับหมอโรดส์บอกลากัน ต่างก็เหลียวมองข้ามไหล่มาที่ฉันซึ่งถูกยัดอยู่ในเบาะหน้ารถชาร์จเจอร์ของทิมมอนส์

แต่มันคือเรื่องจริง และฉันได้ยินเขาพูดจริงๆ

อะไร...

วะ...

เนี่ย...

ชาร์ลี! บ้าชะมัด! นายบอกเขาใช่ไหม?

ฉันหั...