Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสาม

พอล

การเดินทางกลับบ้านเงียบสงัดราวกับอยู่ในป่าช้า อนาสตาเซียไม่พูดกับผมสักคำตั้งแต่เธอคุยโทรศัพท์กับน้องสาวจนเสียขวัญ ไม่เลยสักคำ และถึงแม้ว่าทุกส่วนในตัวผมร่ำร้องอยากจะดึงเธอเข้ามากอดแล้วจูบปัดเป่าความกลัวให้เธอ ผมก็รู้ว่าตอนนี้เธอต้องการพื้นที่ส่วนตัว

ดังนั้น... ผมจึงให้เธอ

แต่ถ้าผมต้องเห็นเธ...