Read with BonusRead with Bonus

บทสามร้อยสอง

อนาสตาเซีย

โทรศัพท์ในมือฉันพลันดังขึ้น ฉันเลิกคิ้วสูงอย่างหยิ่งผยอง พอลขบกรามแน่นจนเกิดเสียงลอดไรฟัน มือของเขากำพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขาวซีดขณะคำรามอย่างหงุดหงิดยอมจำนน

ฉันแสยะยิ้มพอใจ กดปุ่มรับสายโดยไม่มองชื่อ ดวงตาของพอลลุกวาวด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ขยับตัวมาห้าม ฉันจึงพูดต่อไป

*เด็กดี ถ้าแกขยับ...