Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบเก้า

โดโมนิค

ฉันขับรถฮัมเมอร์มาจอดที่คลับในจุดประจำด้านหลัง ห่างจากความวุ่นวายของนักเดินทางและท่าเรือพอร์ตออร์ชาร์ด ฉันหลับตาลงเป็นครั้งที่ร้อย พยายามสั่งให้ไอ้จ้อนของฉันสงบลง แต่มันแข็งเหี้ยๆ แข็งจนปวด ซิปกางเกงกลายเป็นศัตรูตัวใหม่ล่าสุดทุกครั้งที่ฉันก้าวขา หรือแม้แต่ขยับตัวบนเบาะ ฉันเป็นแบบนี้มาตล...