Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยแปดสิบเก้า

"พอล" ฉันกระซิบ สายตาจับจ้องไปที่หน้าต่างเรือยอชต์และท้องฟ้าที่สว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมของพอลนุ่มเหมือนแพรไหมอยู่ระหว่างปลายนิ้วฉัน และยิ่งสัมผัสมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้นเท่านั้น เขากอดรัดฉันไว้แนบชิดสนิทสนมเหลือเกิน ฉันเกลียดที่ตัวเองกำลังจะขอให้เขาปล่อย เกลียดที่ต้องถอยห่างออกมา "ฉันต...