Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยแปดสิบสอง

พอล

ตอนอยู่ชั้นล่างกับพวกน้องชาย ผมจับตาดูประตูห้องนอนที่เปิดแง้มไว้ข้างหนึ่ง พลางเงี่ยหูฟัง

ไม่จำเป็นต้องเล่าสิ่งที่อนาสตาเซียเพิ่งทำและพูดไป ทุกคนบนชั้นหนึ่งมีประสาทสัมผัสเหนือมนุษย์ และทุกคนก็ได้ยินเธอพูดเองกับหู

“เรื่องเหี้ยๆ บ้าบอชะมัด” ทิมมอนส์สบถเสียงลอดไรฟัน “งั้นก็น้ำเกลือสินะ?” เขาหันไ...