Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบแปด

เดรเวน

“โดโมนิค?” ฉันครางเสียงแผ่วขณะที่เขาลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ

ฝีเท้าเขาชะงักไป แต่เขาไม่หันกลับมา “ฉันมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย ต้องไปอาบน้ำ” แล้วเขาก็หายเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูโดยไม่หันกลับมามอง

นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย?

ร่างฉันร้อนผ่าวขณะพยายามสลัดความต้องการให้เขา...