Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยเจ็ดสิบ

อนาสตาเซีย

หัวใจฉันเต้นรัวไม่เป็นส่ำจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทันทีที่พอลช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน การควบคุมทุกอย่างที่ฉันเคยมีก็ดูเหมือนจะเหือดหายไปจนหมดสิ้น ทุกสิ่งทุกอย่างเลย พลังของฉัน ความคิด จิตใจ ทุกอย่าง

สิ่งที่ดูเหมือนจะเหลืออยู่กับฉันก็มีเพียงแค่เขาเท่านั้น ดวงตาสีฟ้าใสกระจ่างราวคริสต...