Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยสี่สิบแปด

โรส

ขากรรไกรของบาร์ตเล็ตต์เกร็งแน่น และหลังจากช่วงเวลาเงียบงันอันยาวนานที่ฉันกลั้นหายใจ เขาก็กระดกเหล้าทั้งสองแก้วลงคอด้วยตัวเอง เขาวางแก้วทรงเตี้ยทั้งสองใบลงบนโต๊ะกาแฟตรงหน้าฉัน แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ฉันบนโซฟา

"เล่าเรื่องโรมันให้ฟังงั้นเหรอ" เขาทวนคำขอของฉันเหมือนเป็นเรื่องตลก แถมยังยิ้มเมื่อ...