Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยสามสิบเก้า

ทุกอณูในร่างฉันตื่นตัวเต็มที่เมื่อบาร์ตเลตต์จับฉันนั่งบนตักของเขา รถกระบะที่เรานั่งอยู่เป็นรุ่นใหม่กว่าและกว้างพอสำหรับเราสองคนแน่นอน แต่พอฉันพยายามจะขยับไปนั่งเบาะตัวเอง เขากลับรวบแขนรอบตัวฉันไว้ ทำให้ฉันถูกกดแนบชิดกับร่างเขา ชั่วขณะหนึ่งฉันได้แต่จ้องมองเสี้ยวหน้าของเขา ผิวสีแทนเข้มเหมือนคาราเมลที่...