Read with BonusRead with Bonus

บทสองร้อยสามสิบสอง

ฉันลอยคออยู่ในน้ำมารู้สึกเหมือนหลายวัน ว่ายวนอยู่ในมหาสมุทรสีดำเวิ้งว้างใต้ท้องฟ้าที่ไร้แสงจันทร์ นานๆ ครั้งจะมีแสงวาบขึ้นจากที่ไหนสักแห่งเลยพ้นแนวคลื่นไป เผยให้เห็นสิ่งที่ดูเหมือนชายฝั่งโขดหินอยู่ข้างหน้า ปัญหาก็คือ ทุกครั้งที่ฉันมุ่งหน้าไปยังทิศทางของชายฝั่งนั้น ท้องฟ้ามืดครึ้มก็กลืนกินทุกสิ่งทุกอ...