Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบสาม

คืนนั้นที่บาร์ ร้านแน่นขนัดอีกครั้ง รอยช้ำของฉันหายดีพอที่จะเดินอวดร่างในเสื้อครอปตัวจิ๋วของ 'มูนไลท์เลานจ์' ที่บาร์ทกำหนดให้เป็นยูนิฟอร์มของฉัน ลูกค้าเต็มร้าน และฉันก็กำลังมือขึ้น โปรยเสน่ห์ใส่ลูกค้า ซึ่งหลายคนฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน สำหรับเมืองเล็กๆ ที่นี่กลับเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมทีเดียว ฉันไ...