Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบสอง

เดรเวน

เจ้าสัตว์ร้ายกำลังจ้องมองฉันด้วยดวงตาราวกับเปลวไฟสีเงิน ดวงตาที่เกือบจะคุ้นเคยอยู่บ้าง หมาป่าตัวใหญ่ขนาดนั้นต้องเป็นตัวผู้ และตัวนี้กำลังพิจารณาฉันด้วยสติปัญญาเยือกเย็นดุจมนุษย์ ฉันตกตะลึง ร่างกายแข็งทื่อขณะที่เจ้าสัตว์ร้ายจ้องสำรวจฉัน ฉันแทบจะรู้สึกได้ถึงสายตาของมันที่ไล้เลียผิวเปลือยเป...