Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบ

เดรเวน

ฉันรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในม่านหมอกกลางป่าสนตอนตื่นนอน ห้องมีแสงสลัว มีเพียงแสงจากเทียนหอมที่จุดไว้เท่านั้นที่เป็นแสงสว่างในห้อง

ความคิดฉันย้อนกลับไปถึงสิ่งที่จำได้ล่าสุด อยู่ในอ้อมแขนของโดโมนิคขณะที่เขากอดฉันไว้กับตัวบนโซฟาของเขา พอมองลงไป ฉันสังเกตว่าตัวเองยังใส่เสื้อผ้าครบชุด แต...