Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยเก้าสิบสอง

บาร์ตเลตต์

ผมหมอบต่ำอยู่ในพุ่มไม้ด้านหลังลานจอดรถ สายตาจับจ้องไปยังขนสีทองริ้วหนึ่งบนต้นไม้เหนือรถแคมป์เปอร์ที่ควินน์ยืนอยู่ กิ่งไม้ยาวที่ยื่นออกมาจากลำต้นมหึมาของต้นเรดวู้ด อยู่สูงจากหลังคารถบ้านอย่างน้อยสิบฟุต แต่ไอ้กิ่งบ้านั่นก็ใหญ่เกือบเท่าต้นไม้ทั้งต้น มันรับน้ำหนักอยู่ ผมบอกได้ ซึ่งหมายคว...