Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยแปดสิบสอง

เดรเวน

ตอนเสียงกริ่งหน้าดังขึ้น ฉันกำลังโก่งคออยู่หน้าชักโครก เจอกับอาการแพ้ท้องรูปแบบใหม่เอี่ยมที่ฉันเพิ่งจะเริ่มเข้าใจ โดมินิกลอยหน้าลอยตาอยู่เหนือฉัน ดูเหมือนแทบจะถอดร่างตัวเองออกมาได้ และถึงแม้จะขอบคุณที่เขาอยากดูแลฉัน แต่เอาจริง ๆ ฉันอยากให้เขาไสหัวออกไปตอนฉันกำลังอ้วกมากกว่า

"โดมินิก" ฉัน...