Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสี่

ควินน์

"บอกฉันสิ" ผมพูดขึ้นเมื่อเราทั้งคู่สงบลงเล็กน้อย ในที่สุดผมก็ควบคุมตัวเองได้อีกครั้ง ความปรารถนาอันรุนแรงที่อยากให้ปากของเดไลลาห์สัมผัสผมถูกระงับไว้ได้เพียงเพราะมีมือเล็กๆ ของเธออยู่ในมือผม "ทำไมเธอถึงกลัวแทนเขาล่ะ น้องชายเธอน่ะ"

ผมลองเหลือบมองเธอ จับจ้องสายตาไปที่ดวงตาของเธอ ระวังไม่ให้...