Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยหกสิบสี่

เดไลลาห์

ไอ้นั่นของเขา—ถ้าจะเรียกมันว่าไอ้นั่นได้นะ เพราะมันใหญ่เกินกว่าที่ไอ้นั่นควรจะเป็นมากๆ—ชี้โด่ไปทางบ่ายสองโมง แล้วก็เกือบจะเคาะหัวฉันอยู่แล้วตอนที่ฉันยืนขึ้น

"พระเจ้าช่วย!" ฉันร้อง ลืมตาปี๋ก่อนที่จะทันได้เห็นหน้าเขาเสียอีก "ทำไมคุณถึงแก้ผ้าอยู่ล่ะคะ"

เขาหัวเราะ และอีกครั้งที่เสียงหัวเ...