Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยห้าสิบเก้า

เรเนียร์

ผมมาถึงป่าด้านหลังสถานีตำรวจเร็วกว่าที่คาดไว้มาก ในบรรดาพวกเราสิบสองคน โคดากับโดมินิกเร็วที่สุด ส่วนควินน์กับผมตามมาติดๆ แต่เช้านี้ มันเหมือนกับว่าผมเหาะผ่านต้นไม้มาเลย ทุกอย่างที่ผ่านไปเลือนรางกลายเป็นภาพสีสันที่หมุนวน และแต่ละก้าวที่ย่างไปก็รู้สึกเบาขึ้นเรื่อยๆ แปลกมากที่ผมไม่หอบเลย...