Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยห้าสิบสอง

เดไลลาห์

ฉันไม่ได้กรีดร้อง เพราะ—เอ่อ—มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? ตลอดชีวิตยี่สิบเอ็ดปี ฉันยังไม่เคยได้ยินว่ามีใครรอดตายกะทันหันได้ด้วยการกรีดร้องขอชีวิตเลย มันจบแล้วล่ะ ฉันควรจะยอมรับมันซะ ตอนนี้ขอแค่วิธีที่จะ ไม่ รู้สึกเจ็บตอนเขี้ยวพวกนั้นฝังลงในเนื้อก็พอ แย่จังที่ไม่สลบไปตอนกระเด็นมา ถ้าสลบนะ ...