Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยสี่สิบสาม

เรเนียร์

เวรเอ๊ย! เวรเอ๊ย!, เวรเอ๊ย, เวรเอ๊ย! ตอนที่ผมก้าวออกจากห้องอาบน้ำบนเรือยอชต์ กางเกงของผมพับวางไว้อย่างเรียบร้อยบนเตียง ตอนนั้นผมรู้เลยว่าต้องเป็นฟีลิกซ์แน่ๆ ที่เอามาวางไว้ให้ และจริงๆ ผมก็รู้สึกซาบซึ้งนิดหน่อยด้วยซ้ำที่เธอยังอุตส่าห์ใส่ใจ ไม่เคยเอะใจเลยสักนิดว่าเธออาจจะค้นกระเป๋าผม *สงส...