Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ด

เรเนียร์

ความสิ้นหวังจากคำพูดของผมปรากฏชัดบนใบหน้าหล่อน ไหล่สั่นเทาด้วยความพ่ายแพ้ขณะน้ำตาหยดจากดวงตาสีเทอร์ควอยซ์เรืองรอง ทันใดนั้นผมก็ไม่รู้ว่าอะไรแย่กว่ากัน ความรู้สึกผิดที่รู้ว่าในฐานะเมทของหล่อน ผมควรเป็นคนปัดเป่าความเจ็บปวดนั้น หรือ - ความใคร่ที่พุ่งพล่านในตัวเมื่อครู่ ตอนที่ได้กลิ่นความต...