Read with BonusRead with Bonus

บทที่สิบเอ็ด

โดมินิค

“ทำอะไรอยู่น่ะ” เธอถามผม เสียงเครียดๆ

กำลังคิดอยู่ว่าจะสัมผัสเธอโดยไม่ให้ตัวเองเสียการควบคุมไปเสียก่อนได้ยังไง

ราวกับว่าผมตกอยู่ในภวังค์ขณะที่เรานั่งอยู่ตรงนั้น ผมของเธอสยายลงมาตามไหล่จรดพื้น บางส่วนปรกหน้าอก บางส่วนพาดอยู่บนเข่าผม ให้ตายสิ เธอมันร้อนแรงดั่งเปลวไฟชัดๆ

ผมใช้นิ้วหัวแม่มื...