Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 43

เมื่อเครื่องบินแตะพื้นและเคลื่อนตัวไปจนหยุดนิ่ง ในที่สุดฉันก็ผ่อนลมหายใจที่กลั้นไว้มานานราวกับหลายชั่วโมง ขาฉันอ่อนปวกเปียกไปหมด แต่ก็ดีใจสุดๆ ที่ได้กลับมายืนบนพื้นดินมั่นคง ฉันกุมมือเจคไว้แน่นขณะที่เราเดินลงบันไดไปยังลานจอด พยายามสะกดใจไม่ให้ก้มลงจูบพื้นด้วยความขอบคุณ

เจมี่รออยู่แล้วพร้อมกับรถเอสยู...