Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 25

ฉันนั่งจ้องมองมือตัวเองเกือบตลอดทางกลับบ้าน พอรถเลี้ยวเข้าหมู่บ้านที่มีรั้วรอบขอบชิด ไมค์ก็บีบมือฉันเบาๆ ฉันมองไปทางเขาแล้วฝืนยิ้มสั่นๆ

“โอเคไหมจ๊ะ ที่รัก” เขาถามเสียงเบา ฉันพยักหน้า แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าไมค์ชอบให้ฉันพูดความรู้สึกออกมา “ค่ะ” ฉันกระซิบ เสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน

ตาฉันเริ่มแสบๆ และฉันก็รี...