บทที่ 6 ฉันมีหัวใจหรือไม่?
“เจมม่า ผมขอให้พ่อแม่หาผู้หญิงให้คนหนึ่ง พวกท่านเลือกมาแล้ว ผมกะจะใช้เธอเป็นแค่เหยื่อล่อเท่านั้น และจากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ผมมั่นใจมากว่าจะได้เป็นพ่อม่ายในไม่ช้า”
ตาเธอเบิกกว้างขึ้นไปอีก
“คุณจะแต่งงานกับผู้หญิงเพื่อให้เธอถูกฆ่าเหรอ”
ผมถอนหายใจ
“ใช่ แต่นี่ก็เพื่อปกป้องคุณให้ปลอดภัยเท่านั้น พวกนั้นหลายคนเห็นเราอยู่ด้วยกัน ผมอยากให้พวกเขาคิดว่าผมไม่สนใจคุณแล้ว ถ้าพวกเขาคิดว่าผมเจอผู้หญิงที่ผมรักมากจนแต่งงานด้วย พวกเขาก็จะหันไปเล่นงานภรรยาผมแทนคุณ ผมก็จะเสียใจให้เธอและวางแผนแก้แค้น แต่สุดท้ายผมก็จะกลับมาหาคุณ แค่นั้นแหละ”
น้ำตาคลอหน่วยในดวงตาเธอ ผมทนเห็นผู้หญิงร้องไห้ไม่ได้ มันน่ารำคาญ ผมดึงเธอเข้ามากอดไว้ครู่หนึ่ง
“แต่กิเดียน ถ้าคุณเกิดหลงรักเธอขึ้นมาแล้วทิ้งฉันล่ะ”
ผมหัวเราะ
“ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก พ่อแม่ผมหาผู้หญิงที่ไม่มีความน่าดึงดูดเลยสักนิดมา ผมชอบคุณ อย่าคิดเรื่องนั้นเลย”
ผมจูบปากเธอ ผมเกลียดที่ต้องเสแสร้งทำตัวโรแมนติกเป็นเหมือนกัน แต่ก็หวังว่าท่าทีของผมจะหยุดเธอไม่ให้ทรมานผมได้
“เดี๋ยวผมโทรหานะ โอเค๊”
“เธอเป็นผู้หญิงแบบไหน มาจากไหน คุณไปเจอเธอที่ไหน”
“เจมม่า หยุดเถอะน่า”
“ตอบฉันมาสิ!” เธอตะโกนอีกครั้ง ทำให้ผมรำคาญ แต่ผมก็ยังสงบใจไว้ ผมไม่อยากให้เธอหัวฟัดหัวเหวี่ยง เพราะผมยังต้องการเธอเผื่อเวลาที่ผมอยากจะหาที่ระบาย ผมไม่มีเวลาไปหาคนอื่นมาสนองความใคร่ และผมไม่มีวันไปหาพวกผู้หญิงขายตัวแน่
“ผมไม่รู้ เพราะผมไม่สนใจ ใจเย็นๆ โอเคไหม ผมเข้าใจว่ามันไม่ใช่สิ่งที่คุณคาดหวัง แต่มันไม่มีความหมายอะไรเลย ลืมมันไปซะ”
เธอพยักหน้า ทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ ผมลูบไหล่เธอเบาๆ แล้วหันหลังเดินจากไป ผมนั่งลงในรถ รู้สึกโล่งใจ วันนี้ผมว่าง ไม่มีอะไรต้องทำ ผมแค่อยากรีบไปจากตรงนั้น ให้เวลาเธอได้สงบสติอารมณ์ ผมสตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขับรถกลับบ้าน
ผมมีบ้านหลังใหญ่โตสวยงามอยู่ที่ซานตาโมนิกา ผมรักมันมาก ที่นั่นคือสวรรค์ส่วนตัวของผม
ผมถอดเสื้อผ้าแล้วกระโดดลงสระว่ายน้ำ พอว่ายเสร็จ ผมก็ขึ้นมานอนอาบแดด โทรศัพท์ผมดังขัดจังหวะ แม่ผมโทรมาอีกแล้ว
“แม่ครับ”
“กิเดียน ลูกกำลังทำอะไรอยู่”
“ผมยุ่งอยู่ครับแม่”
“โอ๊ย ลูกนี่มันยุ่งตลอดเวลา แม่ต้องการให้ลูกมาที่นี่ มาเจอเธอ”
“แม่ครับ ผมบอกแม่ไปแล้วไง ผมไม่สนใจเธอ แม่เลือกมา แม่ก็จะได้จัดงานแต่งงานในฝันสุดอลังการเป็นการแลกเปลี่ยน แค่นั้นแหละครับ”
เธอถอนหายใจ
“ลูกน่าจะทำดีกับเธอบ้างนะ”
“แม่ครับ ผมจะทำดีกับเธอเอง เธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหราในปีสุดท้าย หรือสองปีสุดท้ายของชีวิต ผมว่านั่นก็เกินพอแล้ว”
"กิเดียน แม่ยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมลูกต้องปกป้องเจมม่านักหนา เธอนิสัยไม่ดีเลยสักนิด...”
“แค่นี้นะครับแม่... “
ผมวางสาย ผมเกลียดเวลาแม่เริ่มเรื่องนี้ ผมรู้สึกว่าแม่อยากให้ผมหาใครสักคนที่ผมจะแต่งงานด้วยได้และใช้ชีวิตเหมือนเซธ แม่ไม่เคยเข้าใจเลยว่าผมต่างจากพี่ชายมากแค่ไหน ผมเกิดมาเพื่อปาร์ตี้และสนุกกับชีวิต การมีครอบครัวมันเหมือนการทรมานสำหรับผม และผู้หญิงคนไหนก็ตามที่ตกลงจะอยู่กับผมก็จะต้องทนทุกข์ทรมานมาก
แม่ไม่เคยชอบเจมม่า ผมก็ยอมรับว่าเธอมีท่าทีที่ทำให้ครอบครัวผมไม่สบายใจ แต่ผมไม่เคยสนใจเรื่องนั้น เพราะผมไม่เคยคิดว่าเธอจะได้มาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลซัลลิแวนสักวัน ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่สมควรต้องมาทนทุกข์ทรมาน
ฉันเกือบจะเผลอหลับไปตอนที่มีเสียงคุ้นหูทักทายขึ้น ฉันยิ้มทันที นั่นคือพี่ชายฉันเอง เซธ
เขาหน้าตาค่อนข้างคล้ายฉัน เขามีผมสีเข้ม ตาสีน้ำตาล และรูปร่างกำยำ ถึงแม้เราจะหน้าตาคล้ายกัน แต่ข้างในเราต่างกันมาก เขาทำทุกอย่างที่พ่อคาดหวังให้ทำ แต่เขาก็มีครอบครัวที่ดีด้วย เขารักลีอาห์ ภรรยาของเขา เหมือนสามีที่แสนวิเศษ
เซธก็เหมือนกับแม่ ชอบพยายามเกลี้ยกล่อมฉันบ่อยๆ ว่าฉันต้องการผู้หญิงสักคน บางครั้งเขาก็บอกว่าฉันควรพิจารณารับเจมม่าเป็นคู่ชีวิต เพราะเธอรู้จักฉันดี เธอไม่ค่อยสร้างปัญหา และส่วนใหญ่ก็ทำให้ฉันใจเย็นลงได้ ฉันเบื่อที่จะต้องอธิบายว่าทำไมฉันถึงไม่ต้องการแบบนั้น ในโลกของเรา ชื่อเสียงของผู้ชายโสดไม่เสียหายหรอกถ้าเขาจะเที่ยวผู้หญิงไปทั่ว แต่เมื่อผู้ชายเลือกคู่ชีวิตแล้ว พวกเขาจะตีตราเขาไว้ถ้าเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อภรรยา
เรื่องราวของเซธกับลีอาห์เหมือนเทพนิยาย ทั้งสองเจอกันตอนมัธยมปลายแล้วก็ตกหลุมรักกัน พวกเขาแต่งงานกันตอนอายุ 22 และมีลูกสาวน่ารักคนหนึ่งคือ เอวา อายุหกขวบ ปกติฉันทนเด็กไม่ได้ แต่หลานสาวของฉันเป็นสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่น่ารักที่สุดในโลก
"ไง กิเดียน คิดจะย่างตัวเองหรือไง"
เขาถามขณะเดินเข้ามาหาฉัน
"กำลังงีบอยู่" ฉันตอบ หรี่ตามองเขา
เขานั่งลงข้างๆ ฉัน
"นายไม่คิดจะไปหาแม่หน่อยเหรอ"
"ไม่ล่ะ แล้วถ้าพี่มาเพราะแม่ขอให้มาลากฉันไปที่นั่นล่ะก็ บอกเลยว่าพี่ไม่สำเร็จหรอก"
"นายไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยจริงๆ เหรอเรื่องว่าที่ภรรยาในอนาคตของนายน่ะ"
"แล้วทำไมฉันต้องสนด้วยล่ะ"
"กิเดียน นายกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงสาวนะ"
"พี่ก็รู้เหตุผลนี่"
"เจมม่ามีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ"
ฉันยิ้ม
"เปล่า แต่ฉันชอบเธอ เธอมักจะทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันมีความสุข ใครจะมาทำให้ฉันพอใจได้ล่ะถ้าเธอหายไป"
เขา ส่ายหน้า
"นายรักเธอเหรอ"
ฉันทำหน้าแหย
"ไม่"
"แล้วทำไมนายถึงไม่อยากเจอเธอเล่า"
"ฉันบอกพี่แล้วไง ฉันไม่สนใจเธอ เธอเป็นแค่เหยื่อล่อ"
"นายไม่สงสารเธอบ้างเหรอ"
"อาจจะนิดหน่อย แต่มันไม่สำคัญหรอก ฉันไม่เป็นไรน่า" ฉันยิ้มกริ่ม
"แล้วถ้าริคคาร์โดไม่ได้วางแผนอะไรเล่นงานนาย แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ยังเป็นภรรยาของนายอยู่ล่ะ"
ฉันหัวเราะอีกครั้ง
"เมียเขาบาดเจ็บ แล้วเขาก็คิดว่าเป็นฝีมือฉัน แน่นอนว่าเขาต้องการแก้แค้น ส่วนคำถามอีกข้อของพี่ ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็จะหย่า"
"นั่นมันคงจะแพงน่าดู..."
"ไม่หรอก ฉันจะให้ทนายของเราทำสัญญาก่อนสมรส เธอจะได้เงินไปแค่เล็กน้อยเท่านั้น พวกนั้นคงจะส่งเธอกลับเข้าตลาดอยู่ดีนั่นแหละ"
เขายิ้ม
"นายมีหัวใจบ้างไหม กิเดียน"
ฉันตบอกข้างซ้ายพร้อมกับยิ้มกว้าง
"มันก็เต้นอยู่นี่ไง"
เขา ส่ายหน้าอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืน
"พี่จะไปไหน เพิ่งมาเองนี่" ฉันถามเขา
"พี่กำลังจะไปทำในสิ่งที่นายไม่ทำ เหมือนเคยนั่นแหละ"
ฉันมองเขาอย่างสงสัยขณะลุกขึ้นนั่ง
"พี่จะกลับบ้าน แล้วเดี๋ยวพี่จะเล่าเรื่องเธอให้นายฟังทีหลังได้นะ" เขาพูด และฉันก็ขมวดคิ้วใส่เขา
"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่สน และฉันไม่เปลี่ยนใจหรอก"
"ก็ได้ แล้วเจอกัน กิเดียน"
แล้วเขาก็เดินจากไป ฉันกำลังจะนอนขี้เกียจต่อ แต่ก็เช็คเวลา ฉันสงสัยว่าทำไมเวลาผ่านไปเร็วนัก เพราะมันสายแล้ว ลูกน้องที่ไนท์คลับของฉันรอให้ฉันเข้าไป ฉันจึงต้องเตรียมตัว ปกติฉันจะเจอเจมม่าที่นั่น และฉันเดาว่าวันนี้ก็คงไม่ต่างกัน ฉันได้แต่หวังว่าเธอจะใจเย็นลงแล้ว และฉันคงไม่ต้องฟังเรื่องดราม่าอีก