ราชินีน้ำแข็งสำหรับขาย

บทที่ 25 โชคดีฉันเหรอ?

ผมรออยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น แล้วจึงอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและออกจากสถานีไปอย่างรวดเร็ว มีคนสูงอายุสองสามคนมองมาที่เรา แต่ผมพยายามไม่สนใจพวกเขา ผมได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครโทรเรียกรถพยาบาลหรือตำรวจ มันไม่ใช่ปัญหาหรอกเพราะเราก็มีเส้นสายอยู่ แต่ผมไม่อยากเสียเวลาอธิบายอะไร

ผมพาเ...