Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 191 การแข่งกับเวลา

สายตาที่เขามองพวกเราทำให้ฉันตัวสั่น คำพูดของเขาราวกับมีดกรีดแทงหัวใจฉัน ฉันลุกขึ้นทันที พ่อก็ลุกตาม

“ขอบคุณค่ะ เหลียง ฮวาน”

เราโค้งคำนับ แล้วรีบออกจากห้องไป พอขึ้นรถ ฉันก็ป้อนเส้นทางลงในจีพีเอสด้วยมือที่สั่นเทา ฉันพยายามทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ให้พ่อทำเถอะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูทำได้!” ฉันต้องแน่...