Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 66

ในที่สุดฝนก็ซาลง ตอนนี้เหลือแค่ปรอยๆ เท่านั้น และฉันก็ดีใจที่ได้ลงจากรถ ในรถ ความเงียบระหว่างเราสองคนมันหนักอึ้งจนแทบจะตัดได้ด้วยมีด หยดน้ำเกาะเลื่อนลงตามกระจกรถขณะที่ฉันมองออกไปข้างนอก

ฟีลิกซ์ขบกรามแน่น จ้องกระจกหน้าอย่างแน่วแน่ นิ้วของฉันลากเป็นวงกลมบนเบาะหนังที่เริ่มเก่า ฉันรู้สึกถึงความตึงเครีย...