Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 165

"เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรอเวลานี้มานานแค่ไหน" นิโคกระซิบ

ฉันยิ้ม ภาพตรงหน้าพร่าเลือนเพราะน้ำตาคลอหน่วย ฉันไม่รู้ว่าร้องไห้ทำไม ฉันรู้สึกดี มีความสุข...นิดหน่อย

นิโคโน้มตัวลงมาจูบฉันอีกครั้ง ฉันปล่อยให้เขาทำ มันนุ่มนวล ริมฝีปากเขาเคลื่อนไหวช้าๆ กับริมฝีปากฉัน ไม่มีการเร่งรีบ ราวกับว่าเขามีเวลาทั้งโลกที...