Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 157

ฉันซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของนิโค เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ขณะที่เขากอดฉันเงียบๆ แขนของเขากระชับแน่นรอบตัวฉัน ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่รดอยู่บนศีรษะ

"เข้ามาข้างในเถอะ" เขาพึมพำ เสียงเขานุ่มนวล มันคุ้นเคย เขาคือบ้านของฉัน "ผมอยู่นี่แล้ว"

ฉันพยักหน้า แล้วเขาก็พาฉันเข้าไปข้างใน ยังคงกอดฉันไว้...