Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 132

ให้ฉันไปส่งบ้านไหม จูเลียนถาม พลางจับมือฉันไปกุมไว้ลวกๆ แล้วจรดริมฝีปากลงบนข้อนิ้วฉัน เขาดูวอกแวกไม่ได้ใส่ใจกับการกระทำนั้นนัก แต่ฉันใส่ใจเต็มๆ เขากัดผิวข้อมือฉันเบาๆ ฉันร้องอุ๊ย เขายิ้มกริ่ม แล้วจูบมัน

นี่ก็ราวๆ หกโมงเย็นแล้ว จูเลียนกับฉันลงเอยด้วยการใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน เราไม่ได้ทำอะไรเป็นพิ...