ดอกไม้ของเขา

บทที่ 119

รถส่งเสียงครางต่ำๆ ขณะที่เราขับไป โลกภายนอกเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็วจนพร่าเลือนเป็นภาพสีเขียวและเหลือง แสงอาทิตย์ยามบ่ายแก่ๆ ทอดเงาทอดยาวไปตามถนน ทว่าภายในรถ ความตึงเครียดอีกแบบหนึ่งกำลังคุกรุ่น มือของเฟลิกซ์ อบอุ่นและคุ้นเคย ประสานอยู่กับมือฉัน นิ้วโป้งของเขาลูบไล้เป็นวงกลมบนฝ่ามือฉันอย่างเผลอไผล

...