Bölüm 4: Yemekleri Sunmak
Kahvaltıda Daisy, William ve Abigail, Fisher ailesinin devasa, gösterişli yemek masasında çoktan yerlerini almışlardı.
Masa, karmaşık çiçek oymaları ve altın yaldızlı kenarlarıyla süslenmiş, tertemiz beyaz bir masa örtüsüyle kaplıydı. Düzinece porselen tabak, göz alıcı bir gurme yemek çeşitliliğini sergiliyordu.
Margaret, sandalyesini ayarlarken ayakta duruyordu ama henüz oturmamıştı. Tabağı, demir bir kapakla kaplıydı ve onun açmasını bekliyordu. Masanın başında, tam karşısında oturan Daisy'ye baktı. Daisy, ağzını peçeteyle silerken Margaret'i görmezden geliyormuş gibi yapıyordu.
Mevcut oturma düzeni, mahkeme salonu gibi bir atmosfer yaratmıştı; Margaret'in koltuğu şüphesiz bu duruşmada "sanık sandalyesi" idi.
Kararlı bir şekilde, Margaret sonunda yerine oturdu.
William, onu izlerken bu kırılgan görünen kıza karşı büyüyen bir saygı hissetti.
Margaret, önündeki masadaki yiyecekleri gizlice gözlemledi.
Beyaz porselen tabağın kenarına, bir sandviçin altında gizlenmiş, yüz dolarlık banknotlardan oluşan bir tomar konulmuştu ve sadece onun oturduğu yerden görünüyordu.
Margaret'in gözleri hafifçe kısıldı ve bu şeffaf rüşvet ya da aşağılama girişimine karşı hafif bir küçümseme ifadesi belirdi.
Bu anda Daisy yavaşça konuştu, "İşte on bin dolar. Ravenford'dan ayrıl ve köye geri dön."
Margaret, Daisy'ye baktı ve sakin bir şekilde, "Bu, ancak karnımı kahvaltıyla doyurmaya yeter," dedi.
Daisy'nin kaşları çatıldı ve devam etti. "Babamla ilişkinizi ya da neden seni William için seçtiğini bilmiyorum. Ama William'ın annesi olarak, bir köylü kızının Fisher ailesine gelin olmasına izin vermeyeceğim. Yemeğini ye ve bir an önce git."
Daisy elini salladı ve bir hizmetçi hemen Margaret'in yanına bir tepsi getirdi.
Margaret kapağı kaldırdı ve on tomar yüz dolarlık banknot gördü, toplamda yüz bin dolar.
Margaret gülümsedi. "Bayan Fisher, bugün iştahım açık. Lütfen servis etmeye devam edin."
Daisy dişlerini sıktı ve tekrar elini salladı, hizmetçi Margaret'in yanına bir tepsi daha getirdi.
Bunu gören Margaret, bir şekilde büyük bir bavul çıkardı ve tüm yüz dolarlık banknotları içine doldurdu. Yirminci nakit tepsisi çıkarıldığında, Daisy'nin ifadesi çok nahoş hale geldi.
Daisy, "Çok açgözlü olma! İki milyon dolar, senin gibi bir köylü kızı için ömür boyu rahat yaşamak için yeterli!" dedi.
Margaret, karnını okşuyormuş gibi yaparak, "Karnım hala boş. Doyana kadar servis etmeye devam edin," dedi.
Daisy, masaya vurup sinirlenmek üzereydi.
"Sen!"
Daisy küfür etmeden önce, William onu durdurdu.
"Yeter, bu saçmalığı bırakın! Margaret, yarın Fisher Group'ta CEO'nun sekreterlik ofisine rapor ver."
William sakin bir şekilde konuştu. Hâlâ ekmeğe havyar sürüyor, üzerine kızarmış yumurta ve pastırma ekleyerek basit bir sandviç yapıyordu. Hızla bitirdiği sandviçi bir tabağa koydu ve Margaret'e uzattı, sonra arkasını dönüp gitti.
Margaret, sandviçi çiğnerken Daisy'ye alaycı bir şekilde, "Gerçekten Fisher ailesinin karınlarını nakit parayla doyurduğunu sanmıştım! Ben bunu yapamam; ben sadece bir köylü kızıyım ve sandviçler benim damak zevkime daha uygun!" dedi.
Böylece Margaret, bir elinde sandviç, diğer elinde yüz dolarlık banknotlarla dolu bir bavul taşıyarak masadan havalı bir şekilde uzaklaştı. Geride kalan Daisy, gözleri öfkeyle Margaret'i delip geçecekmiş gibi bakıyordu.
Margaret ayrıldıktan hemen sonra telefonu bir bildirimle titredi. Bir banka transferiyle elli milyon dolar tamamlanmıştı ve hesabında artık sıfırlarla dolu bir rakam vardı.
Sonra Margaret, Xavier'den bir mesaj aldı: [Tatlım, kendine iyi bak. Ne istersen ye ve ne istersen al. Eğer biri seni rahatsız ederse, bana haber ver.]
Margaret gülümseyerek cevap verdi: [Dede, Fisher ailesi beni rahatsız ediyor. Bu hiç eğlenceli değil.]
Xavier hızla yanıtladı: [Seni gerçekten rahatsız etmeye cesaret eden birini bulmak nadir bir şey. Hmm, fena değil. Tamam, ben balık tutmaya gidiyorum.]
Margaret, ne diyeceğini bilemedi.