Hoofdstuk 7
Pas toen we allemaal in Viper's kantoor waren en de deur dicht was, liet Viper me los. Hij liet me in een van de stoelen voor zijn bureau zitten. Ace zat naast me met Lug voor me. Brick stond achter me. In plaats van in zijn stoel te gaan zitten, leunde Viper tegen zijn bureau. "Lilly, weet je zeker dat je oké bent?" Ik knik. "Ja, meneer Viper. Het gaat wel. Alleen mijn hand. En ik ben een beetje geschrokken, dat is alles. Sorry dat ik zoveel problemen veroorzaak." Ace pakt mijn goede hand vast. "Lilly, je veroorzaakt geen problemen. Je deed het juiste door Lug te bellen." Ik knik, maar ben het eigenlijk niet met hem eens. Ik had dit zelf moeten kunnen oplossen. Ik belde Lug alleen voor advies. Ik dacht niet dat de club erbij betrokken hoefde te worden, maar Lug vond van wel.
"Wil je me vertellen wat er gebeurde voordat je Lug belde?" vraagt Viper. Lug pakt mijn hand en begint deze schoon te maken waar ik hem had gesneden. Ik haal diep adem voordat ik antwoord geef. Vandaag was een rare dag. "Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik was in de stad om wat boodschappen te doen. Ik had de hele dag een vreemd gevoel dat ik niet kon afschudden." Ace onderbreekt me voordat ik verder kan gaan. "Vreemd gevoel? Zoals wat?" Ik laat een nerveus lachje horen. "Alsof ik werd bekeken of gevolgd. Wat stom is. Wie zou mij volgen? Ik probeerde het te negeren, maar het ging niet weg. Het maakte me echt bang. Ik kon de bron ervan niet vinden." "Had je dat gevoel de hele dag?" vraagt Brick. Ik sis van de pijn als Lug een klein stukje glas uit mijn hand trekt.
"Nee. Ik had het pas toen ik het koffiehuis verliet. Dat was mijn eerste stop. Maar vanaf daar had ik het gevoel overal waar ik ging. Ik keek om me heen, maar niets viel op. Maar het stoorde me zo erg dat ik alles wat ik moest doen zo snel mogelijk deed. Mijn laatste stop was de supermarkt. Ik was er niet lang binnen. Echt waar. Alleen om een paar dingen te pakken. Ik hoorde niets, maar toen ik naar buiten kwam, waren de voorruit en de zijruiten van Merigold's truck ingeslagen. Er lag een briefje op de voorstoel. Ik belde meneer Lug Nut alleen om te vragen wie ik het kon laten repareren. Ik zei tegen hem dat hij jullie hier niet mee hoefde lastig te vallen." "Wat stond er in het briefje?" vraagt Viper. Lug geeft een plastic zak met het briefje erin aan Viper. "Het lag bovenop al het glas op de bestuurdersstoel," zegt Lug. Viper bekijkt het briefje en geeft het dan aan Ace.
Ace leest het hardop voor: "We hebben je weer alleen gevonden. Dacht je dat je dikke reet zich voor ons kon verstoppen? Je hebt ons iets verschuldigd. De club zal je niet langer beschermen. Je krijgt wat je toekomt." Ace gooit het briefje op Viper's bureau. "Lilly, in dat briefje staat weer. Is zoiets eerder gebeurd?" vraagt Viper. Ik kijk naar de grond en knik. Lug heeft net mijn hand verbonden, maar kijkt me aan. "Oh, Lilly. Waarom heb je niets gezegd?" Hij hurkt naast me neer met bezorgdheid en pijn in zijn ogen. Hij is gekwetst omdat ik niet naar hem toe ben gekomen. Ik graai in mijn tas en haal het eerste briefje tevoorschijn. Ik geef het aan Lug. "Dit kwam drie weken geleden. Het zat onder de ruitenwisser. Ik dacht niet dat het iets was waar de club zich mee bezig moest houden." Lug leest het briefje en geeft het dan door aan Viper, die het weer doorgeeft aan de anderen.
"Lilly, iemand heeft het op jou gemunt. Dat is zaak van de club. Je staat onder onze bescherming sinds de dag dat we je vonden," zegt Viper. "Ik dacht dat het tijd was om op eigen benen te staan. Weet je. Wie dit ook deed, heeft het op mij gemunt. Niet op de club. En ik dacht eigenlijk dat het wel zou overwaaien." Ik zeg dit terwijl ik nog steeds niemand aankijk. Ik kan het niet. Ik heb problemen naar hun deur gebracht na alles wat ze voor me hebben gedaan. Ik voel me zo schuldig dat ik zo'n puinhoop heb veroorzaakt, ook al weet ik niet waar het allemaal om draait.
Ace zucht. "Dat is niet alles, hè Lilly." Hij staat op uit zijn stoel en knielt voor me neer. Hij tilt mijn kin op met zijn duim zodat ik hem moet aankijken. "Er is een deel van jou dat denkt dat iemand in de club hierachter zit." Ik trek mijn hoofd uit zijn greep en kijk naar de grond zodat hij de tranen die op het punt staan te vallen niet ziet. Hij heeft niet ongelijk. Ik weet dat sommige leden me niet mogen en willen dat ik wegga. Dus ik zou het ze niet kwalijk nemen als ze ver zouden gaan om me weg te krijgen. Er zijn er een paar, zoals degenen in deze kamer, die me veilig houden en willen dat ik blijf. Maar de rest vertrouw ik niet.
Ace staat op, "Dit had ik allang moeten aanpakken." "Ace, waar heb je het in godsnaam over? Denk je dat een van ons Lilly aan het terroriseren is?" vraagt Viper. Brick stapt naar voren, "Prez, je weet dat er verschillende mensen zijn die heel duidelijk hun mening hebben gegeven over Lilly's aanwezigheid hier. Ze hebben er niet bepaald een geheim van gemaakt. Eén in het bijzonder. Je weet wie ik bedoel. Ik weet dat sommige van de meiden haar zelfs hebben geslagen. Ik denk niet dat het onredelijk is van Lilly om te denken dat een van hen haar probeert weg te jagen als wij er niet zijn om haar te beschermen."
"Ik weet dat er dingen zijn gezegd. Maar ik wist niet dat de meiden je daadwerkelijk hadden geslagen, Lilly." Viper knielt voor me neer, legt zijn handen op mijn schouders en zegt, "Waarom ben je niet naar me toe gekomen? Ik had iets gedaan." Ik schud mijn hoofd, "Ik was niet zeker of je me zou geloven. Zij zijn hier langer dan ik. En als je wel iets had gedaan, zou het de situatie erger hebben gemaakt." Viper pakt zachtjes de achterkant van mijn nek en drukt zijn voorhoofd tegen het mijne. Hij fluistert, "Het spijt me dat ik je heb laten zitten, Lilly." Ik schud mijn hoofd om hem te laten weten dat hij me niet heeft laten zitten, maar hij negeert me. Hij kust mijn voorhoofd en zegt, "Ja, dat heb ik wel. Maar niet meer."
Hij staat op en kijkt naar de anderen. "Ik roep een spoedvergadering bijeen met alleen onze meest vertrouwde leden. Als het een van ons is, wil ik het meteen weten. Het kan me niet schelen wie het is. Als een van ons dit Lilly aandoet, wil ik diegene weg hebben." Voordat ik er beter over na kan denken, grijp ik Viper's handen en smeek hem, "Je hoeft al deze moeite niet te doen. Ik ben het niet waard. Ik kan gewoon wegblijven van de club. Als het een van hen is, zal dit ophouden als ik er niet ben. Als het niet een van hen is, dan zoek ik wel iets anders uit. Misschien verlaat ik de stad." Lug komt naar me toe en grijpt me vast, "Nee, Lilly." Ik weet dat hij aan de band en Harry denkt. Maar als mijn vertrek dit stopt, is dat waarschijnlijk het beste. Ik kijk Lug in de ogen en zeg, "Ik ben niet onvervangbaar." Ook al zal het pijn doen om de band te verlaten en niet de kans te krijgen om bij Harry's op te treden. Vanavond is mijn eerste show. Als dit het laat ophouden, is dat het beste. Verdomme, ik weet zeker dat verschillende leden hier een feestje zullen geven als ik weg ben.
"Lug Nut heeft gelijk, Lilly. Je gaat nergens heen. We laten dit je niet wegjagen. We gaan dit tot op de bodem uitzoeken en oplossen. Punt uit. Je bent een van ons. Je bent deel van de familie. We beschermen wat van ons is. Zelfs als het tegen een van onze leden is. Als ze zoiets kunnen doen, horen ze hier sowieso niet thuis." Viper trekt me naar zich toe en omhelst me weer. "Vertrouw me gewoon dat ik dit regel." Ik sla mijn armen om zijn middel en knik. Ik weet dat het geen zin heeft om hierover met hem te discussiëren. Als er iemand is die ik vertrouw, zijn het de mannen in deze kamer. "Goed," zegt Viper.
Viper haalt zijn telefoon tevoorschijn en begint te sms'en. "Vergadering over twintig minuten. Wees klaar. Alleen vertrouwde leden." zegt hij. "Lilly, ik wil dat je in mijn kantoor blijft terwijl wij vergaderen. Ik zal een prospect de deur laten bewaken. Is er iemand met wie je je meer op je gemak voelt?" Ik denk aan de prospects die ik ken, wat er niet veel zijn. Ik ken wel degene die er altijd is als we in de bar zijn voor repetities. Ik vertrouw erop dat hij me helpt veilig te blijven. Ik beschouw hem als een vriend. "Goof. Hij is aardig tegen me." Viper knikt en sms't opnieuw.
Vijf minuten later is er een klop op de deur. Brick controleert de deur en laat Goof binnen. "Prospect, we hebben over vijftien minuten een vergadering. Terwijl wij daarbinnen zijn, is jouw enige taak Lilly te beschermen. Niemand komt deze kamer binnen behalve degenen die je nu ziet. Begrepen?" Goof kijkt naar mij en dan naar Viper, "Ja, meneer." "Goed. Lilly, heb je nog iets nodig voordat we vertrekken?" "Ik zou wel wat water kunnen gebruiken, als dat niet te veel gevraagd is." Goof knikt en gaat de deur uit. Lug gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen, "We gaan dit regelen. Maak je geen zorgen. Desnoods doe ik het persoonlijk. Vertrouw je me?" Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en fluister, "Dat doe ik. Dat weet je."