Hoofdstuk 5
Lilly
Lug Nut en Neil nemen me mee naar een bar buiten de stad waar de band elke donderdagavond speelt. We moeten toestemming krijgen van de eigenaar om mij binnen te laten omdat ik minderjarig ben. Als we aankomen, lijkt de plek verlaten. Lug Nut zegt dat het komt omdat de bar nog niet open is en de enige mensen die hier zijn, degenen zijn die nodig zijn om het klaar te maken voor opening. Neil gaat als eerste naar binnen, gevolgd door Lug Nut en ik. Ik kijk rond om een gevoel voor de plek te krijgen. Ik zie het podium voorin met een dansvloer er direct voor. Kleine tafels voor twee tot drie personen staan net achter de dansvloer in een u-vorm. Zespersoons booths bekleden de zijwanden en een verzonken bar beslaat de hele achterwand. Er zijn een paar serveersters die de tafels dekken en licht schoonmaken. Er is één barman achter de bar die de voorraad controleert. De bar is waar de jongens Harris vinden, de man die ze willen spreken. "Harris, maat. Kunnen we even met je praten?" Harris draait zich om op zijn barkruk. Hij is een oudere man, waarschijnlijk in de zestig, met kortgeknipt grijs haar. Het doet niets af aan zijn knappe gezicht. Zittend kan ik zien dat hij lang is. Aan de glimlach op zijn gezicht krijg ik de indruk dat hij over het algemeen een vrolijke kerel is. "Jongens, wat kan ik voor jullie doen?" Lug pakt mijn hand en trekt me naar voren. "Dit is Lilly. Ze is net bij de band gekomen. We willen je goedkeuring om haar op donderdag met ons te laten zingen." Hij kijkt naar me. "Hoe oud ben je, kleintje?" "Net negentien geworden, meneer." "Jullie brengen een baby binnen en vragen om haar te laten optreden met jullie. Als ik ja zeg, kan ik in grote problemen komen, jongens. Ze ziet er voor mij niet de moeite waard uit." Hij bekijkt me nog eens van top tot teen. Ik draag mijn gebruikelijke outfit van wijde kleren en een hoodie. Ik weet dat hij niet houdt van wat hij ziet. "We houden haar in de gaten. Ze komt niet in de buurt van de bar. We zorgen ervoor dat een van ons altijd bij haar is," zegt Neil. Maar meneer Harris heeft zijn besluit al genomen. Hij gaat me niet toelaten. "Als jullie een jong ding hier binnenbrengen, zorg dan op z'n minst voor wat oogstrelends. Ze heeft waarschijnlijk geen greintje talent." Ik weet dat Lug en Neil dit echt graag willen, dus ik weet dat ze mijn zaak gaan bepleiten. Ik ben al naar het podium gelopen. Ik hoef niet te horen wat er aan de hand is. Of nog meer beledigingen. Ik loop heen en weer over het podium. Het is geen slechte opstelling. Ik kan zien dat de akoestiek behoorlijk goed is. Ik hoor Neil en Lug nog steeds proberen meneer Harris te overtuigen om me een kans te geven. "Geef haar gewoon een kans. Ik beloof je dat je er geen spijt van zult krijgen," zegt Lug Nut. Hij blijft proberen. Ik denk echter niet dat het zin heeft.
Ik wil ze gewoon negeren. Dit is de eerste en waarschijnlijk de laatste keer dat ik ooit op een podium zal staan. Dus doe ik het enige wat ik kan doen. Ik zing. Ik zing D.H.T 'Listen To Your Heart'. Ik geef alles wat ik heb erin. Ik weet niet of iemand überhaupt oplet. En op dit moment kan het me niet schelen! Ik ben het gewoon zo beu om neergehaald te worden. Om me waardeloos te voelen. Deze man kent me niet. Na één blik besloot hij dat ik geen tweede blik waard was. Maar zingen, zelfs als het maar is om even te ontsnappen, helpt me altijd. Zingen is altijd mijn toevlucht geweest als het te zwaar werd. Ik zong toen mijn ouders stierven. Ik zong om me te verbergen voor mijn voogd. Ik zong toen ik verkocht werd aan de Reapers. Zelfs als niemand me kon horen, zong ik. Het is de enige tijd dat ik mezelf kon voelen, al is het maar voor drie minuten per keer. Ik neem wat ik kan krijgen.
Lug Nut
We doen ons best om Harry te overtuigen om in ieder geval naar Lilly te luisteren. Maar de man wil er niets van weten. Hij denkt niet dat ze geld kan binnenbrengen. Volgens hem heeft ze niet het uiterlijk of het talent. Hij heeft haar nog niet eens gehoord en velt al een oordeel. Hij maakt me kwaad. Ik sta op het punt aan te bieden om te betalen voor haar aanwezigheid wanneer ik iemand hoor zuchten. Ik draai mijn hoofd om te zien wat er is gebeurd en zie dat de serveersters zijn gestopt met schoonmaken en naar het podium staren. Lilly loopt langzaam heen en weer terwijl ze zingt. Ze heeft haar hoofd naar beneden en haar armen om haar middel geslagen alsof ze in verdedigingsmodus is. Niemand in de bar beweegt, alle ogen zijn gericht op Lilly. Zelfs Harry is naar Lilly gaan kijken. Als er iets is dat Harry kan overtuigen, is het Lilly’s stem. Ik ren het podium op en voeg me bij haar. Ik heb haar nodig om met alles wat ze heeft te zingen om Harry te winnen.
Ik legde mijn hand op haar schouder toen ze langs me wilde lopen om haar te stoppen. Het leek erop dat ze wilde stoppen met zingen. Ik schudde mijn hoofd om haar te laten weten dat ze door moest gaan. Ik keek naar Harry en zag dat hij nog steeds keek, maar zijn blik was op Lilly gericht, niet op mij. Goed zo, klootzak, zie wat je bijna de deur uit liet lopen. Ik stapte achter haar en zorgde ervoor dat ze naar de bar keek. Ik boog me naar haar toe en fluisterde in haar oor: "Geef alles wat je hebt." Lilly schudde haar hoofd maar stopte niet. Ik zei luid genoeg voor Harry om te horen: "Als hij te blind is om de parel die jij bent te zien, is dat zijn verlies. Het heeft niets met jou te maken. Hij is gewoon te blind om te zien wat een geweldig talent je bent. Ik wil gewoon horen hoe je zingt, zonder dat je je inhoudt." Ik glimlachte naar haar.
Ik wilde dat ze zich op mij zou concentreren, dus legde ik mijn hand op haar taille en danste langzaam met haar naar het midden van het podium. Precies waar ze altijd zou moeten zijn. In de schijnwerpers. Ik legde mijn andere hand op haar schouder om haar te laten zien dat ik er voor haar was. Ik boog me naar haar toe en fluisterde: "Het is alleen jij en ik. Focus daarop." Lilly hield haar ogen op mij gericht terwijl ze zong. Vanaf het moment dat ik het podium met haar betrad tot het moment dat we dansten, had ze geen woord overgeslagen, geen maat gemist. Ik was zo trots op haar op dat moment. Ik keek over haar hoofd naar Harry en Neil. Harry's ogen leken uit zijn hoofd te zullen ploppen. Hij had niet verwacht dat zo'n krachtig geluid uit iemand zo klein kon komen. Neil grijnsde van oor tot oor. Hij wist dat Lilly Harry net had overtuigd. Als Harry echt zo'n grote sukkel is en haar na het luisteren nog steeds niet hier wil laten zingen, zal ik ergens anders een plek voor ons vinden om te spelen. Zelfs als ik daarvoor naar een andere stad moet gaan. Er is geen manier waarop ik Lilly's talent verborgen kan laten blijven nu ik ervan weet. Het zou oneerlijk zijn voor haar. En ik geloof eerlijk dat mensen iets missen door haar niet te horen zingen.
Toen Lilly klaar was met zingen, sloeg ik mijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen me aan. "Ik wist dat je het in je had," zei ik. Toen stapte ik achter haar vandaan om haar van het podium te begeleiden. Toen we bij Harry kwamen, keek ik hem aan en zei: "Sorry dat we je niet van gedachten konden veranderen, man." En begon weg te lopen met Neil achter ons. "Wacht eens even," zei Harry terwijl hij ons inhaalde. "Dit is een van de weinige keren in mijn leven dat ik blij ben om ongelijk te krijgen." Hij keek naar Lilly en zei: "Ik heb je verkeerd ingeschat, jongedame. Je hebt een serieus stel stembanden. Ik zou een complete idioot zijn als ik je door mijn vingers zou laten glippen. Ik heb een paar regels die je moet volgen. Ze zijn voor jouw bescherming en de mijne. Maar als je mijn excuses kunt accepteren, zou ik graag willen dat je met de jongens speelt." Voordat Lilly kon antwoorden, vroeg Neil: "Wat zijn je regels?" "Ze moet altijd bij een van jullie blijven. Dat is meer voor Lilly. Geen alcohol proberen te sneaken. En als er problemen zijn, houd haar veilig en uit de buurt." Het klonk redelijk voor mij. Ik keek naar Neil en knikte instemmend, daarna vroeg Neil aan Lilly: "Wat denk je, Lilly? Wil je het proberen?" Lilly keek onzeker maar antwoordde Harry: "Ik heb geen probleem met de regels. Ik heb geen behoefte aan drinken, dus dat zal geen probleem zijn. Mijn vraag is wat er gebeurt als mensen me niet leuk vinden? Ik wil niet dat u meneer Neil en meneer Lug Nut ontslaat alleen omdat ik niet goed in de smaak viel bij de klanten." Harry lachte: "Lilly, ik denk niet dat het een probleem zal zijn dat mensen je niet leuk vinden. Sterker nog, ik denk dat je geweldig zal zijn voor de zaak. Maar als je toevallig niet in de smaak valt, beloof ik dat ik Neil of Lug niet zou ontslaan. Dus hebben we een deal?" Lilly keek naar mij en ik knikte, toen keek ze naar Neil en hij knikte ook. Dat was blijkbaar alle moed die ze nodig had. Ze draaide zich naar Harry, hield haar hoofd hoog en schudde zijn hand. "We hebben een deal."
Harry schudde haar hand. "Geweldig. Ik denk dat dit voor ons allemaal goed gaat uitpakken." Ik zweer dat ik dollartekens in zijn ogen zag. Hij dacht misschien aan het geld dat Lilly zou kunnen binnenbrengen, maar voor mij was het belangrijker dat meer mensen Lilly zouden horen. Haar stem kon haar ver brengen. Dit zou goed voor haar zijn en ik was gewoon blij om te zien waar het heen zou gaan. We spraken af dat Lilly over drie weken zou beginnen, zodat we wat met haar konden oefenen. Harry wilde beginnen met het adverteren van de nieuwe toevoeging aan het programma. Hij begon te praten over hoe Lilly een jonger publiek zou kunnen aantrekken. Ze zou de jongens aanspreken, terwijl Neil, de jongens en ik de dames zouden aanspreken. Hij ging maar door over hoeveel Lilly voor de zaak zou kunnen betekenen. Hij dacht aan de toekomst en Lilly had nog niet eens haar eerste optreden gehad. Dezelfde man die tot een paar minuten geleden haar niet eens een kans wilde geven. Ik schudde mijn hoofd en lachte terwijl ik Lilly naar buiten begeleidde.