#Chapter 5 Ze is een huiswrak!
Micah's POV
“Die vergadering had gewoon een e-mail kunnen zijn.” Mopper ik in mezelf en kijk op mijn horloge. Ik moet de dossiers bekijken die Colin heeft afgegeven over de parfumbedrijven waarin we mogelijk willen investeren. Colin is een uitstekende onderzoeker en hij heeft het teruggebracht tot de top drie concurrenten. Nu moet ik alleen nog elk van deze bedrijven ontmoeten en beslissen in welke ik wil investeren.
Als ik mijn deur open, zie ik Rowena op mijn leren bank zitten. Zitten is het enige woord dat ervoor te gebruiken valt, omdat ze ervoor heeft gezorgd dat haar beste kanten goed zichtbaar zijn. Mijn telefoon ligt op een tafel naast haar en ik pak hem op, me herinnerend dat ik hem hier heb laten liggen voordat ik naar de vergadering ging.
“Rowena, wat doe je hier? Ik heb het erg druk. De laatste vergadering duurde lang en ik loop achter op schema.” Ik loop snel door de kamer, keer mijn rug naar Rowena terwijl ik het dossier met de dossiers vind en het opensla.
“Schat, ik wilde je zien. Je meenemen voor de lunch en praten over het parfumproject waarin je investeert.” Ze spint en ik kijk opzij om te zien dat ze van houding is veranderd op de bank, in een poging er verleidelijk uit te zien en me te lokken.
“Wat is er mee? Ik heb nog niet eens de kans gehad om naar de top drie kandidaten te kijken die Colin me heeft gebracht.”
“Ik weet zeker dat Tamed Passions op die lijst staat. We zijn exclusief, elegant en de perfecte match voor jouw bedrijf.”
“We zullen zien, Rowena. Ik geef alle drie de kandidaten een eerlijke kans.”
Ik blader door de pagina's en zie dat Tamed Passions als eerste vermeld staat. Ik scan de details voordat ik naar de volgende ga, namelijk Scented Dreams, en op de laatste pagina staat Silver Moon Scents.
Ik stop en staar een moment naar de naam, knipperend een paar keer. Dat is het bedrijf waar Fiona werkt...
“Dus, wat denk je? Zullen we nu de papieren opstellen?” Ik klap het dossier dicht zodra ik Rowena's adem in mijn nek voel. Ik had haar niet eens van de bank horen komen.
“Zoals ik al zei, Rowena, ik ga elk bedrijf eerlijk evalueren en dan beslissen op basis van de verdiensten van het bedrijf, en niet wie er werkt.”
Ze pruilt en gaat op de rand van mijn bureau zitten. “Micah, je weet dat we voorbestemd zijn om samen te zijn. Onze wolven roepen naar elkaar, is dat niet de definitie van voorbestemde partners?” Ze vraagt, terwijl ze met haar wimpers knippert.
“Ik kan me niet herinneren dat ik je ooit heb verteld dat onze wolven naar elkaar roepen.”
Ze fronst en haalt dan haar geheime wapen tevoorschijn.
“Vergeet niet, Micah, we hebben ‘dat’ tussen ons. ‘Dat’ bindt ons op een manier die je nooit met een ander zult hebben.”
“Ik weet het, ik weet het. Maar op dit moment heb ik werk te doen. Dus, als je me wilt excuseren?”
Ik stuur haar beleefd weg.
Ze glijdt van mijn bureau af, “Zoals je wilt, maar denk aan ons? We zijn voorbestemd om samen te zijn.”
Ze blaast me een kus toe en loopt mijn kantoor uit. Ik zucht als de deur sluit en kijk weer naar de papieren.
Enkele seconden later pak ik de telefoon en toets Colin's nummer in.
Fiona's POV
“Wat denk je ervan als we hortensia mengen met een beetje roos?” Vraag ik aan Amorak voordat ik een grote hap van mijn broodje neem. We hebben een late dinerpauze genomen en wisselen ideeën uit.
We moeten over twee dagen beginnen met de productie als we de tijd willen nemen om alles samen te laten komen. Het is een strakke planning, maar ik geloof dat we het kunnen doen. Dit project is alles wat ik nu nodig heb. Ik wil mijn baan niet verliezen, ik wil mijn lichaamsgeurparfumproject ontwikkelen en ik heb afleiding nodig van het verbreken met Micah. Zelfs terwijl Rowena's kreunen aan de telefoon steeds opnieuw door mijn hoofd gaan, word ik er gek van.
"Ik wil je gedachten niet onderbreken, maar heb je iets gehoord van wat ik net zei?" Amoraks stem rukt me uit mijn gedachten.
"Sorry, ik was even in de wolken." Ik geef hem een kleine glimlach en hij komt naast me staan.
Net als hij me iets wil vertellen, komt een van de receptionistes onze kamer binnen rennen. Ze ziet er bleek uit en haar ogen staan wijd van paniek.
"Mevrouw Fiona, er is iemand buiten die u wil spreken." Ze struikelt over haar woorden, waardoor ik me steeds meer zorgen maak.
Snel sta ik op en volg haar naar buiten, alleen om geconfronteerd te worden met chaos.
"Ik zeg je, vraag haar nu om me te komen zien. Denkt ze echt dat ze de vader van mijn kind van me kan afpakken!"
Rowena schreeuwt tegen een van de andere receptionistes en aan haar gezicht te zien, staat het arme meisje op het punt in tranen uit te barsten. Andere werknemers hebben hun werk volledig verlaten en zijn nu volledig gefocust op Rowena die een scène creëert.
Ik snak naar adem en haast me in paniek naar haar toe.
"Rowena, wat doe je hier?!" roep ik uit.
Op het moment dat ze me ziet, wordt haar uitdrukking nog dramatischer. Ze draait zich naar me toe en komt in mijn persoonlijke ruimte, terwijl ze een vinger naar me wijst.
"Jij! Jij bent er eindelijk, jij huwelijksverstoorder! Hoe kun je in vrede zijn nadat je mijn man van me hebt gestolen!"
Met deze leugens laat ze me eruitzien als een schurk terwijl zij eruitziet als het arme slachtoffer. Mijn gezicht gloeit van woede en ik staar haar ongelovig aan.
"Stop met de leugens, Rowena. Ik heb nooit iets van je gestolen!" snauw ik terug, nog steeds in shock van haar beschuldigingen.
"Oh, nu ga je me gaslighten?" vraagt ze en dan grijpt ze theatraal naar haar zwangere buik en maakt verontruste geluiden.
Een van mijn collega's haast zich naar haar toe en anderen bekommeren zich om haar terwijl ze me boze blikken toewerpen. Ze geniet van de aandacht en onttrekt zich er dan nonchalant aan en loopt weer naar me toe.
Een kwaadaardige glimlach verschijnt op haar gezicht terwijl ze me met boosaardige vreugde aankijkt.
"Wat wil je van me, Rowena?" fluister ik dringend tegen haar, wanhopig om haar hier weg te krijgen voordat ze nog meer mensen tegen me opzet.
"Zie me bij De Volle Maan," roept ze over haar schouder en draait zich dan om om weg te stampen.
De Volle Maan is een klein café verderop in de straat.
Wetende dat ze me geen keuze heeft gelaten, kan ik alleen maar kleine verontschuldigingen mompelen aan al mijn collega's terwijl ze me afkeurend aankijken, voordat ik snel naar het café rijd dat ze noemde.
Ik zou nu echt een glas wijn kunnen gebruiken om dit allemaal aan te kunnen.