#Chapter 3 De jongste parfummanager
Fiona's POV
Ik strijk met mijn handen over mijn zwarte kokerrok en stop voor de spiegelende liftdeuren.
De vrouw die naar me terugkijkt heeft lang donker haar dat strak in een vlecht is gestoken, net genoeg make-up om haar gelaatstrekken te benadrukken, en draagt een klassieke kokerrok, een lichtroze zijden blouse en een blazer. Gecombineerd met zwarte stiletto's ziet ze eruit als de jongste manager van een van de meest exclusieve parfumerieën ter wereld.
Wat ze niet lijkt, is een vrouw wiens hele wereld net op zijn kop is gezet.
Met een knik naar mijn spiegelbeeld stap ik de lift in, knik naar een van mijn collega's van marketing en wacht tot de lift naar het labniveau afdaalt.
Eenmaal daar loop ik naar mijn kantoor, ruil de blazer in voor een laboratoriumjas en maak me klaar om mijn verdriet in mijn werk te verdrinken.
"Hé Fi, wat een drukte daarbuiten." Owen, een van de geurmakers, geeft me een brede grijns.
"Wat voor drukte? Waarom is er een menigte in mijn lab?" vraag ik hem, terwijl ik mijn armen over mijn borst kruis.
Zijn glimlach vervaagt een beetje en ik voel me schuldig. "Sorry Owen, ik bedoelde niet om tegen je uit te vallen. Weet je wat er aan de hand is?"
Zijn glimlach keert terug, en ik voel mijn schouders ontspannen. Ik heb een uitstekende verstandhouding met mijn medewerkers en ik laat Micah en zijn nieuwe geliefde dat niet verpesten.
"Ja, blijkbaar is Amorak een dag eerder hier. Hij is momenteel de andere makers daar beneden aan het opeten. Ik ontsnapte voordat het bloedbad begon."
Ik sta daar een moment en verwerk alles wat Owen zei voordat ik mijn schouders recht en naar het lab loop.
"Niemand eet mijn makers voor lunch behalve ik." mompel ik tegen mezelf, terwijl ik Owens lach negeer.
Ik baan me een weg door de menigte naar de lange tafel die door het lab loopt.
"Is er niemand van jullie met een superieure reukzin die me de samenstelling van deze creatie kan vertellen?" De stem is diep en neerbuigend. Ik voel al een hoofdpijn opkomen aan de achterkant van mijn schedel. Ik wou dat Antonia hier was, maar als marketingmanager van dit bedrijf is ze onderweg naar Egypte voor een onderzoek naar nieuwe markten.
"Kan ik u helpen, meneer?" Ik kom naast de man staan die mijn medewerkers momenteel aanstaart en kruis mijn armen.
"En wie zou u dan wel niet zijn? Nog een maker die niet kan ruiken?" Hij kijkt op me neer en ik staar terug.
Als ik om me heen kijk, zie ik dat een paar van mijn medewerkers naar de grond kijken, tissues in hun handen geklemd. Deze man mag dan een van de beste parfumeurs ter wereld zijn en de nieuwe aanwinst hier bij Silver Moon Scents, maar ik weiger hem mijn personeel of mij te laten kleineren. Hij werkt nu voor mij en hij zal leren de anderen met respect te behandelen.
"Ik ben de manager van deze afdeling." vertel ik hem en hij bekijkt me van top tot teen. Ik weiger hem me te laten vernederen voor mijn personeel.
"Er is geen enkele manier waarop Raulf Winters iemand zo jong en onervaren als jij de belangrijkste afdeling in zijn bedrijf zou laten runnen. Hij moet wel gek zijn geworden. Ik zal niet werken met een stel mensen die de samenstelling van een simpele creatie niet eens kunnen identificeren."
"Je hoeft het niet te geloven, Amarok, om het waar te laten zijn. En als je wilt vertrekken, daar is de deur." Mijn hart bonst, als hij vertrekt, zal Raulf mijn hoofd als ontbijt hebben.
Hij heft een witte borstelige wenkbrauw in mijn richting, "Al op voornaam basis, hè? Je hebt me op een nadeel. Jij kent mijn naam, maar ik heb niet het genoegen de jouwe te kennen."
"Fiona Richards." vertel ik hem en hij knikt.
"Goed, mevrouw Richards, laten we eens zien of u het beter kunt dan uw medewerkers. Voel u niet onder druk gezet, ik verwacht niet veel van iemand zo jong als u."
Ik neem de fles van hem aan. Met gesloten ogen haal ik een paar keer diep adem om mezelf te centreren voordat ik de fles onder mijn neus zwaai, geconcentreerd op het onderscheiden van de verschillende geuren in het complexe parfum.
"Er is lavendel, munt, sandelhout..." Ik som de rest van de ingrediënten in de samenstelling op voordat ik mijn ogen open.
Mijn personeel kijkt zelfvoldaan. Ze werken al twee jaar met me samen en weten dat ik een uitstekende neus heb.
De man heft opnieuw een wenkbrauw. "Ik ben onder de indruk. U bent beter dan uw collega's hier, maar dit is een vrij eenvoudige creatie. Een simpel recept dat ik heb bedacht om de mensen te testen met wie ik zal werken. Ik vond hen tekortschieten." Hij kijkt mijn medewerkers boos aan, en ze kijken allemaal naar de grond.
Ik vecht tegen de drang om met mijn ogen te rollen om zijn arrogantie. Ik ben niet in de positie gekomen waarin ik nu ben bij Silver Moon Scents in twee jaar zonder in staat te zijn om samenstellingen te onderscheiden.
"Het was leuk u te ontmoeten, juffrouw Richards. Dat kan ik niet zeggen over de rest van deze ploeg. Ik neem afscheid." Hij begint het lab uit te lopen en neemt mijn carrière met zich mee.
"Wacht, wat dacht je van een weddenschap? Als ik een exacte replica van de door jou gemaakte verbinding kan creëren, ga je dan akkoord om te blijven en de rest van het team met respect te behandelen? Ik zou denken dat iemand met jouw ervaring graag zijn stempel zou willen drukken op de volgende generatie parfumeurs."
Hij stopt en draait zich om, een gemene glimlach op zijn gezicht, zijn vervaagde blauwe ogen twinkelen.
"Denk je echt dat je mijn verbinding precies kunt namaken? Je hebt misschien een goede neus, maar het namaken van een verbinding, zelfs een eenvoudige, vereist veel ervaring." Hij kijkt op me neer. Ik weet dat hij denkt dat ik geen goede parfumeur kan zijn omdat ik ervaring mis, maar ik sta op het punt hem te laten zien hoe fout hij is.
"Ik denk het niet. Ik weet het." Ik sta rechtop en kijk hem in de ogen. Ik buig niet voor deze man die mijn lab binnenkwam en chaos veroorzaakte. Het kan me niet schelen of hij vrienden is met mijn CEO en een van de besten aller tijden is, ik laat mijn lab niet op deze manier overhoop halen.
"Goed meisje, het is tijd om die arrogantie van je te testen."
Ik knik alleen maar en loop naar de tafel, ruik nog een keer aan het mengsel en sluit de rest van de wereld buiten.
Rondlopend in het lab pak ik elk van de kleine flesjes geur die ik nodig heb, en zet ze op de tafel in de volgorde waarin ik ze zal toevoegen.
Het lab is stil, het luide klikken van mijn hakken op de vloer is het enige geluid.
Ik verzamel pipetten, bekers en alle andere apparatuur die ik nodig heb om het parfum van Amarok na te maken.
Ik voel zijn scherpe blik op me gericht terwijl ik meet en meng. Ik draai de beker rond en test het mengsel, voeg nog wat van dit en dat toe totdat ik geen verschil meer kan zien tussen de twee parfums.
Ik schuif de beker naar Amarok en stap achteruit terwijl ik toekijk hoe hij mijn recept rondzwaait en eraan ruikt. Hij zet het neer en ruikt aan zijn eigen. Hij gaat meerdere keren heen en weer voordat hij de beker neerzet alsof hij te verbaasd is om te geloven dat het echt is.
Maar uiteindelijk is zijn arrogante blik vervangen door verbazing, "Je hebt dit perfect nagemaakt... Hoe heb je dit gedaan? Ik heb gewerkt met parfumeurs met decennia ervaring die dit niet hadden kunnen doen. Hoe lang ben je al parfumeur?" Hij blijft aan de twee bekers ruiken alsof hij magisch zal kunnen ontdekken hoe ik het heb gedaan.
"Twee jaar professioneel, maar ik ben er al sinds mijn jeugd mee bezig."
"Dit is een hele prestatie, jongedame, een hele prestatie. Ik zal niet meer aan je twijfelen." Hij knikt naar me en dan glijdt zijn blik naar de anderen in de kamer.
"Wat betreft deze mensen." Hij zwaait met zijn hand in de richting van de anderen.
"Vergeet de deal niet, je behandelt hen met respect. Leer ze, Amarok, zij zijn jouw nalatenschap."
Zijn ogen glanzen helderder en ik laat mijn schouders zakken. Zijn ego aanspreken is misschien de enige manier om te voorkomen dat hij mijn personeel vernietigt.
"Jullie zullen allemaal leren. Ik zal jullie leren de beste parfumeurs ter wereld te worden. Jullie zullen mijn nalatenschap zijn." Zegt hij tegen mijn personeel en ik moet mijn glimlach verbergen.
Mijn schoenen uittrappen, zucht ik van genoegen en krul mijn tenen op. Ik wil een glas wijn, eten van mijn favoriete Italiaanse restaurant en stilte.
De dag was zwaar om Amarok te settelen en de zenuwen van het personeel te kalmeren.
Uitgeput door de emotionele nasleep met Micah en de veeleisende dag op het werk, wil ik mezelf gewoon verliezen in wat hersenloze televisie.
Ik kijk rond in het knusse kleine huisje dat ik heb gehuurd. Met mijn salaris bij Silver Moon kan ik me niet alleen veroorloven wat ik nu heb, maar ook beter. Voorlopig zal het schattige huisje voldoen totdat ik de energie kan opbrengen om iets meer in mijn stijl te vinden.
Het rinkelen van de telefoon haalt me uit mijn slaap. Ik kijk naar mijn telefoon, het is 3 uur 's nachts. Ik heb nauwelijks een uur geslapen. Ik heb uren in bed gelegen en naar het plafond gestaard, mijn gedachten cirkelend rond mijn aanstaande scheiding. Ik dacht dat we ons driejarig jubileum en de verlenging van ons huwelijkscontract zouden vieren. Maar in plaats daarvan lig ik in dit bed in mijn schattige kleine huisje en wens ik dat ik gewoon de andere kant op zou kunnen kijken als het om Rowena gaat.
Het aanhoudende rinkelen van de telefoon haalt me uit mijn gedachten.
Ik kijk naar het scherm en zie dat het Micah is. Mijn hart zit in mijn keel, niet wetend waarom hij zo laat op de avond belt.